Rialto no se tòca!
Quando Venèsia dorme el sól no xe ancora alto …
la prima a mormoràr, ti xe ti ,mia bèa Rialto ,
ti ga l’odór del mar co i banchèti del pése ,
el profùmo de la frutta, e altre prelibatése,
Rialto el tó risvègio xe el piu’ bel bòngiorno,
ti me ripòrti indrìo nel tèmpo se me vardo intorno,
ti xe el cuòr de Venèsia nel pèto dei venessiani,
no volémo che i te càmbia e che i te fàsa malàni ,
e no se stancàremo mai de dir co la nostra bóca ,
fermi zó le man, “Rialto no se tòca !”
Critina Marson
28 maggio 2014
Gruppo 25 aprile 